آموزش و پرورش ایران و کره ی جنوبی

مقدمه:
آموزش یکی از اصل های مهم در هر جامعه و کشوری بوده است.در واقع می توان گفت هر کشوری آنرا به عنوان اصلی مهم در پیشرفت و ترقی کشورشان مد نظر قرار می دهند.امروزه از طریق مسایل ارتباط جمعی و رسانه های مختلف از سیستم آموزش و پرورش کشورهای مختلف آگاه می شویم.حال ما باید با به دست آوردن اطلاعات در مورد نظام های آموزشی مختلف می توانیم به بررسی نظام آموزشی سرزمین خود پرداخته و ضعف ها قوت های آن را شناسایی کرده و متعاقبا سعی در از بین بردن ضعف ها تا جای ممکن و تقویت هرچه بیشتر نقاط مثبت داشته باشیم.هدف از نوشتن این مقاله شناخت بخش های ضعیف و قوی سیستم آموزشی ایران و ارائه ی راه حل های مناسب جهت کمرنگ کردن قسمت های ضعیف و توسعه بخشیدن به بخشهای مثبت این نظام است.از آنجا که سیستم آموزش و پرورش در ایران وظیفه ی تربیت نیروی انسانی جهت خدمت و آبادانی سرزمین خود است لذا این مهم برعهده ی سازمان ها و نهادهایی از جمله:مدارس,مؤسسات آموزش عالی(دولتی یا خصوصی),سایر مراکز علمی,کتابخانه ها و... گذارده شده است.

تحکیم بنیان ها و ساختار نظام آموزشی موجب ارتقاء کیفی و کمی تعاملات اجتماعی,اقتصادی و سیاسی در داخل و موجب صلح و توسعه ی پایدارو آینده ای همراه باامید برای جامعه ی بشری در ابعاد بین المللی و ساختار روابط بین الملل است.در این بین هزینه های سنگین آموزش و پژوهش و محدودیت منابع و امکانات در کشور های در حال توسعه ی اقتصادی,توان این گروه از کشورها را برای شرکت در عرصه ی رقابت علمی,در نتیجه سیاسی,اقتصادی و فرهنگی را از آنها سلب کرده است.همین موضوع محاسبات دقیق و هوشیارانه ی هزینه فایده را برای مدیریت و برنامه ریزی این فعالیت ها ضروری می سازد. مطالعه ی سوابق و سیر تحولات نهادهای آموزشی,رسالت,اهداف و کارکرد آنها,خصوصا در سطح حوزه ی آموزش عالی,از آنچه هست تا آنچه باید باشد,قدمی کوچک برای تبیین جایگاه و اهمیت آموزش به طور اعم و به طور اخص زمینه و فرصتی مناسب برای بازنگری و تعریف مجدد رسالت,اهداف و کارکرد نظام آموزش عالی و یافتن ایده های نو در این باره است.

کره ی جنوبی:
کره ای ها به صورت سنتی به آموزش به عنوان ابزاری جهت موفقیت شخصی و پیشرفت اجتماعی اهمیت زیادی می دهند.با تأسیس جمهوری کره ی جنوبی در سال 1948 دولت شروع به ایجاد یک نظام آموزشی مدرن نمود و در سال 1953 دوره ی 6 ساله ی ابتدایی را اجبار کرد.امروزه کره یکی از بالاترین درصدهای سواد را در جهان دارا می باشد که وجود مردم تحصیل کرده ی کره به عنوان عمده ترین منبع رشد سریع اقتصادی این کشور در طی سه دهه ی گذشته بوده است.روشهای آموزشی کره ممکن خیلی ساده باشند ولی از طریق آموزش آداب معاشرت و اخلاق,باعث ایجاد رفتار های متین اجتماعی در مردم شده اند.این آموزشها حس تعلق و هویت در گروه ها را به مردم می آموزند.
تاریخچه ی آموزشی:
یک ضرب المثل کره ای است که می گوید:حتی بر روی سایه ی معلم خود نیز نباید قدم گذاشت.این ضرب المثل نشان دهنده ی احترام فوق العاده ایست که کره ای ها برای معلم قائل هستند. با وجود تغییرات زیادی که در نظام آموزشی کره ایجاد شده است و به سمت مدرنیته پیش رفته است ولی باز بسیاری از سنت های قدیمی هنوز پابرجا مانده اند و جایگاه خود را حفظ کرده اند. عموما اهمیت زیادی که کره ای برای آموزش قائل هستند امری بدیهی است.طبق متون تاریخی باستان,آموزش رسمی در کره طی دوران سه پادشاهی (از 57 سال پیش از میلاد تا سال 668) تحت تأثیر نظام آموزشی چین بوده است.سپس در سال 372 میلادی مؤسسه ی دولتی آموزشی عالی به نامTAEHAK (آکادمی ملی کنفسیوس) در زمان پادشاهی GOGURYEO(37 سال پیش از میلاد تا 668 میلادی)تؤسیس گردید.
در سال 682 در دوران پادشاهی SILLA (57 سال پیش از میلادتا 935 میلادی)سیستم تربیتی منحصر به فردی تجت عنوان HWARANGDO(رویش گلهای جوان)ایجاد گردید تا جوانان نخبه ی اشراف را آموزش دهند.نهادینه شدن خدمت دولتی در نیمه ی قرن دوم الگوی رفرم آموزشی را ایجاد نموده و نقش آموزشی را به سوی آماده نمودن افراد جوان جهت خدمت عمومی سوق داد.با تؤسیس دانشگاه فعلی در سال 992 توسط GORYED که در پایتخت بود,دولت مرکزی شروع به گسیل کردن دانشمندان به نواحی استانی کرد تا آموزش جهت ساکنان محل را به اجرا در آورد.در سطح آموزش متوسط نیز,دو نوع مدرسه وجود داشت: HAKDANG:در پیتخت HANYANG(سئول امروزی) HYANGGYO: در مناطق روستایی
مدارس خصوصی که SEODANG خوانده می شوند آموزش ابتدایی را برعهده داشتند.
ظهور مدارس مدرن:
گروهی از دانشمندان جوان گرد هم آمدند تا راه های علمی را جست و جو کنند که برای مدرنیزه کردن کشور از دانش آکادمیک استفاده کنند اما کار آنان در جوامع محافظه کار آن زمان سرخورده شد.آنان می خواستند دانش را به صورت کاربردی در تاریخ,سیاست,علوم طبیعی و انسانی مورد استفاده قرار دهند.و سعی می کردمد از تجارت کشور چین که خود از تماس با غرب آموخته بودند درسهایی بگیرند.EWHAHAKDA که در سال 1886 توسط گروه مبلغ متدیست پایه گذاری شد نخستین مدرسه ی دخترانه ی کره ای بود.اگرچه تعداد مدارس عمومی طی دوران استعماری افزایش چشمگیری داشت,آموزشهای ارائه شده توسط این مدارس بسیاری از خواسته های روبه رو شده ی کره ای ها بود.خدمت های آموزشی محدود به تعداد محدودی از کره ای ها بود.مثلا مدارس ابتدایی تنها 30% تمامی کودکان سن مدارس مدرسه را پوشش می داد و تنها یک دانش آموز از 20 دانش آموز در دبیرستان ثبت نام می کردند.همچنین تعداد بسیار کمی از کره ای ها می توانستند در کالج تحصیل کنند.
دوران پس از استقلال:
آزاد سازی کره از اشغال ژاپن درسال 1945 نقطه ی عطفی در تاریخ آموزش کره بود.زمانی که کشور در حال گذار از فرمانروایی به دموکراسی بود,مهمترین نگرانی فراهم کردن امکانات آموزشی مساوی برای همه ی مردم بود.باوجود تخریب های گسترده و مشکلات اقتصادی ایجاد شده توسط جنگ کره ,این کشور قادر به محو تقریبا کامل بی سوادی گردید.52 سال پس از آزاد سازی تعداد مدارس از 3000 به 19887 و تعداد دانش آموزان از 1.5 میلیون به 11.7 میلیون(حدود یک چهارم کل جمعیت) افزایش یافت.امروزه به هر کودک در سن ابتدایی آموزش مجانی مطابق با سیستم آموزشی اجباری داده می شود.البته همراه با این توسعه مشکلاتی نیز از قبیل کاهش کیفی آموزش پیش آمد.اما معلمان کره ای سعی در بهبود دوره ها و روشهای آموزشی داشتند.که نتیجه ی آن لغو امتحان ورودی مقطع مقدماتی متوسطه طی سال 1968 بود.پنج سال بعد نیز دانش آموزان ابتدایی که به مدرسه ی راهنمایی می رفتند از 55 به 75 درصد افزایش یافتند.
اصلاحات آموزشی نیز با شناخت نیازها بهعنوان منشور آموزشی ملی در سال 1968 اعلام شد.این منشور بر تعادل بین سنت و توسعه و نیز نیازهای فردی و نیازهای ملی تأکید داشت.در دهه ی 1970 نیز مدیرنیزه بودن به صورت سریع اتفاق افتاد و آموزش فنی مورد توجه زیادی قرار گرفت و نیاز به تکنیسینها افزایش یافت.اما این صنعتی شدن شکاف غیرقابل انکاری میان توسعه ی شهری و روستایی به بار آورد.جنبش جدید جامعه نیز که توسط دولت پارک چونگ هی آغاز شد کشاورزان را یاری کرد تا استانداردهای زندگی خود را از طریق درجه ی اعتماد به نفس,تلاش و همکاری متقابل بهبود بخشید.تلاشهایی نیز انجام گرفت که در حوزه ی آموزشی در اوایل دهه ی 1970 باعث توسعه ی مدارس ابتدایی و راهنمایی گردید.این پروژه هدفهاایی داشت از آن جمله,بهبود بخشیدن به کیفیت برنامه های ابتدایی و راهنمایی از طریق بازنگری اهداف آموزشی,دوره های آموزشی و روشهای آموزشی بود.
یک کمیته نیز درسال 1972 مسئول رفع مشکلات دانشگاه ها شد. این پژوهش ها نیز منجر به معرفی برنامه ی آموزشی باخ هدف تقویت آموزش حرفه ای در مؤسسات منتخب گردید و هدف آن آماده کردن بهتر دانشجویان کالجها برای آینده در یک جامعه ی صنعتی در حال تغییر سریع و تکنولوژی مدار بود.یکی دیگر از دستاوردهای این دوران تشکیل شکل جدیدی از آموزش به عنوان آموزش مکاتبه ای بود.که هدف آنان فراهم کردن موقعیت آموزشی دبیرستانی یا دانشکده ای برای کارگران و بالغین تمامی سنین یود.در سال 1981 دولت یک امتحان ورودی را برای فارغ التحصیلان دبیرستانی که در حال ورود به کالجهای یا دانشگاه قرار داد.نمرات کتبی به همراه رکوردهای دبیرستان دانش آموزان صلاحیت یک دانش آموز را برای نامنویسی در یک دانشکده یا دانشگاه مشخص را معلوم می کند.در این صورت دیگر دانشگاه ها آزمون ورودی را برگزار نمی کنند.

ساختار آموزشی:
سیستم مدرسه ای در کره پیرو یک الگوی نردبانی 4-3-3-6 می باشد که متشکل از مدرسه ی ابتدایی(کلاسهای اول تا ششم),راهنمایی(کلاسهای هفتم تا نهم),دبیرستان(کلاسهای نهم تا دوازدهم),و کالج دو ساله, کالج و دانشکده می باشد.در ایران نیز ساختار آموزشی آن شامل:آموزش پیش دبستانی,آموزش ابتدایی,آموزش راهنمایی,آموزش متوسطه(شاخه ی نظری,شاخه ی فنی حرفه ای,شاخه ی مهارتی(کاردانش)),دوره ی یکساله ی پیش دانشگاهی و آموزش عالی(دانشگاه ها و دانشکده ها)است. آموزش ابتدایی در کره به گونه ای است که شش سال آموزش اجبار ی را شامل می شود که به کودکان بین 6 تا 11 سال ارائه می شود.در ایران نیز مشتمل بر یک دوره ی آموزشی 5 ساله ویژه ی کودکان 6 تا 11 سال است. مدارس راهنمایی در کره سه ساله ی آموزشی از سنین 12 تا 14 سال و در ایران نیز سه سال ویژه ی دانش آموزان سنین 11 تا 14 سال می باشد. دبیرستان نیز در کره سه سال آموزشی است که به دانش آموزان 15 تا 17 ساله ارائه می شود و شامل دو گروه عمومی و حرفه ای است.و در ایران نیز این مقطع سه سال بوده و به شاخه ی نظری ,فنی حرفه ای و مهارتی(کاردانش)تقسیم می گردد. سپس فارغ التحصیلان دبیرستان های کره می توانند جهت ادامه ی تحصیل به کالج دو ساله یا یک کالج یا دانشگاه بروند.همچنین مدارس خاصی نیز جهت آموزش ابتدایی و راهنمایی ناشنوایان,نابینایان و سایر معلولان وجود دارد.دوره ی پیش دانشگاهی در ایران یک دوره ی یک ساله است و ویژه ی دانش آموزانی است که مقطع متوسطه را به اتمام رسانیده اند و قصد ورود به دانشگاه ها را دارند.
- در سیستم آموزشی کره دبیرستانهای مکاتبه ای در گروه عمومی و دبیرستانهای کشاورزی,تجاری,ماهیگیری و تکنیکی در گروه حرفه ای جای دارند.ولی تعداد محدودی از مدارس نیز که جامع خوانده می شوند.هردو نوع آموزش را ارائه می دهند.همچنین دبیرستان های علوم و هنر و زبان خارجی و ورزشی نیز در گروه دبیرستانهای اختصاصی قرار دارند.
- در سیستم آموزشی ایران نیز آموزش نظری شامل رشته های ادبیات و علوم انسانی,ریاضی-فیزیک و علوم تجربی می باشد که جمعا شامل 96 واحد درسی است.شاخه ی فنی و حرفه ای نیز یک دوره ی سه ساله است که شامل 96 واحد درسی در رشته های صنایع,کشاورزی,خدمات برق,مواد,صنایع کشتی رانی,کشاورزی,هنر,مدیریت,اقتصاد داخلی,مالی و اداری است که در پایان گواهی نامه ای جهت احراز شغل مناسب ارائه می گردد.شاخه ی مهارتی(کاردانش) نیز ملزم به گذراندن 49 واحد عمومی جهت اتخاذ مدرک کلاس اول و پس از آن 96 واحد درسی می باشد.که هدف این دوره, آموزش و تربیت نیروی کاری ماهرو نیمه ماهر در حوزه های خدمات و کشاورزی است.

و به طور کلی ساختار نظام آموزشی کره به شرح زیر است:

- آموزش پایه:
ابتدایی: مدت زمان دوره:6 سال و بین سنین 6 تا 12 ساله
مقدماتی متوسطه: مدت زمان دوره:3 سال و بین سنین 12 تا 15 ساله
- آموزش تکمیلی متوسطه:
نوع مدارس:دبیرستان های آکادمیک
مدت دوره:3 سال و بین سنین 15 تا 18 ساله
- آموزش فنی حرفه ای:
نوع مدارس:هنرستان های حرفه ای
مدت دوره:3 سال و بین سنین 15 تا 18 ساله
v پس از پایان این مقطع مدرک دیپلم اعطاء می گردد

سیاست های آموزشی:
دولت کره به مدت چند سال طرح باز بینی نظام آموزشی را اجرا کرد.این ایده های ارائه شده عبارت بودند از: طراحی برنامه های جدید درسی که به دانش آموزان و مدارس انتخاب بیشتری در گزینش دوره ها می دهد. مطالعه ی زبان خارجه در سنین پایین معرفی برنامه های آموزشی مدنی جهت مقابله با افزایش محسوس در جنایات,عدم صداقت و مشکلات انضباطی دانش آموزان ایجاد شورا های مدارس به سبک PTA جهت دخالت دادن والدین و رهبران جوامع محلی در نظارت بر عملکرد مدارس منطقه ی تحت پوشش خود برگزاری کلاسهای آموزشی بزرگسالان با دوره های انتخابی فوق العاده به عنوان آلترناتیوی بر تدریس خصوصی توسعه ی امکانات,مدرنیزه سازی مدارس و کاهش نرخ دانش آموزی مراکز آموزشی تجهیز مدارس کشور به سیستم های جدید کامپیوتری جهت اجازه ی دسترسی همگانی به اینترنت اعطای خود مختاری بیشتر به دانشگاه ها و دانشکده ها به ویژه در طراحی برنامه ها و سطح مختلف آموزشی
در این باره سیاست آموزشی ایران همواره بر سیاست تمرکز زدایی استوار بوده است.کلیه ی استان های کشور مجاز به اعمال روشهای گسترش,تسهیل اصلاحات ویا اداره ی برنامه های مختلف آموزشی می باشد.
سیاست های اخیر آموزشی:
از سال 1997 تا 1999 با یک پروژه ی سه ساله بر اساس برنامه های عصر اطلاعات برای مدارس ابتدایی و دبیرستان یک سیستم آموزشی باز با هدف ایجاد پتانسیل خلاق برای قرن 21 به اجرا رد آمد.در این پروسه تمامی مدارس باید تا سال 1999 تحت افزار های لازم و دسترسی به اینترنت تا سال 2000 مجهز گردند.تا سال 2000 افزایش تعداد کاربران محیط ارتباط اطلاعاتی از طریق ساخت شبکه ی الکترونیک و اتصال به اینترنت درتمامی مدارس ابتدایی و دبیرستان اجرا می شود.اطلاعات از طریق اینترنت جمع آوری خواهند شد تا توانایی تحقیق را افزایش دهند و خلاقیت دانش آموزان شریک کند وشبکه به وسیله ی معلمان به کار خواهد افتاد.کارایی آموزش و تعلیم را افزایش دهد.جهت آمادگی برای جامعه ای که دارا ی سطح اطلاعات بالایی هستند,195 کلاس درس مجهز به مولتی مدیا در 16 دفتر آموزشی شهری و استانی و 180 دفتر منطقه ای آموزش خواهند شد.این تسهیلات تربیت معلمان را از نظر مهارتی د رجهت استفاده از سیستم های مولتی مدیا یاری می کند.
EDUNET یک سیستم اطلاعات آموزشی محلی و رایگان است که کاربران نهایی, چون معلمان, دانش آموزان یا والدین آنها به راحتی اطلاعات آموزش را با کیفیت بالا از طریق اطلاعات کامپیوتری در یافت نمایند.
از جمله سیاست های آتی دولت ایران که در جهت نیل به تمرکز زدایی می توان نام برد موارد زیر هستند:
× اعطای قدرت اجرایی بیشتری به استانها و استقرار آموزش و پرورش نسبتا مستقل در استانها و تفویض بسیاری از مسئولیت های وزارت مرکزی به سازمانهای مذکور
× از سالهای 1999 سیاست مدرسه سالار ی در جهت بهبود کیفیت آموزش و سیاست تمرکز زدایی آموزشی در ادارات انسانی و آموزش و پرورش به مورد اجرا گذاشته می شود
در ضمن,در این طرح,علاوه بر اعطای اختیارات بیشتر به مدارس,شورای معلمان,شورای دانش اموزان و انجمن های اولاء-مربیان تشکیل یافت.این طرح دربرنامه ریزی و اداره ی آموزش شامل والدین و دانش آموزان نیز می شود.نقطه ی قوت این طرح افزایش کمیت ثبت نام و حضور تعداد بیشتری از دانش آموزان در مدارس است.
از جمله مهمترین سیاست های آموزشی دولت ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی می توان به موارد زیر اشاره کرد: باز نگری و اصلاح ساختار برنامه ریزی و برنامه های آموزشی و روز آمد نمودن آنها در جهت پاسخگویی به نیاز های بومی و رهیافت های جدید علمی تقویت و توسعه ی دوره های تحصیلات تکمیلی و ارتقاء کیفیت علمی آن در جهت تأمین اعضای هیئت علمی مراکز آموزشی و پژوهشی,رفع نیاز های تخصصی بخشهای مختلف و کاهش اعزام دانشجو به خارج از کشور راه اندازی و تقویت دوره ها و مراکز جدید آموزشی در علوم پایه و پیش رفته از قبیل زمینه های خاص در علوم پایه,تکنولوژی اطلاعاتی و بیوتکنولوژی ساماندهی و نهادینه نمودن سیاست آموزش استعدادهای خلاق د رمراکز آموزش عالی و وضع مقررات و ضوابط ویژه ی آموزشی و پژوهشی فراهم آوردن فرصت و افزایش دسترسی افراد با استعداد به مراکر دانشگاهی درسراسر کشور و حمایت از اقشار محروم جهت دستیابی به امکانات دانشگاهی و تکمیل تحصیلات عالی تقویت ارتباط,همبستگی و تطابق میان نظام آموزش عالی ,توسعه ی فناوری و بازار کار تأمین اعضای جدید هیئت علمی گسترش و تقویت آموزشهای کاربردی و فنی-حرفه ای با هماهنگی دستگاه های تولیدی و خدماتی ارتقاء کیفیت آموزشی

آموزش پیش دبستانی

ساختار آموزشی
در کره آموزش قبل از مدرسه توسط کودکستانها ارائه می شود.آموزش پیش از دبستان در سیستم آموزش رسمی گنجانده نمی شود.با این وجود از اهمیت زیادی برخوردار است و 27.7 درصد کودکان پیش مدرسه ای کره ای را با ن.محدودیت سنی 3 تا 5 ساله دربر می گیرد.چون این تعداد,تعدادکمی است دولت در جهت افزایش این درصد با توسعه ی منابع انسانی اقدام می کند.هدف از ایجاد آموزش کودکستان فراهم آوردن محیط مناسبی برای پرورش و تکامل کودک به وسیله ی فعالیت های جالب گوناگون و روشهای مختلف آموزش است.دوره ی پیش دبستانی دارای مباحثی از قبیل فیزیک,اجتماعی,مالی,زبان و پرسش گری از زندگی است.
آموزش پیش دبستان در ایران مشتمل بر دوره ی آموزش اختیاری یک ساله است که ویژه ی کودکان رده ی سنی 5 سال با هدف آمادگی کودکان جهت ورود به مراکز ابتدایی است.به دلیل اینکه 80 درصد شخصیت کودک ظرف 6 سال اولیه ی زندگی او شکل می گیرد از این رو آموزش و پرورش پیش دبستان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.اولین ارتباطات انسانی-اجتماعی کودکان در دوران پیش دبستانی شکل می گیرد.در واقع پایه های اصلی اعتماد به نفس,مسئولیت پذیری,استقلال و خلاقیت کودکان در دوران پیش از دبستان استوار می گردد.از جمله برنامه های آموزشی پیش دبستانی برنامه های زیر است: برنامه های علمی و آموزشی که بر مشاهده و بازدید,آموزش زبان فارسی,ریاضیات مقدماتی,مفاهیم ابتدایی علوم و اعتقادات مذهبی مشتمل می گردد. فوق برنامه های آموزشی که بر صنایع دستی ,خمیر بازی ,بریدن و چسباندن اشیاء,نقاشی,بازی های فکری,قسه گویی,شعرخوانی و تمرینات بدنی مشتمل می گردد.
اهداف آموزش پیش دبستانی در ایران با پیش دبستانی کره دارای شباهتی است که آن تقویت احساس همکاری و شرکت کودکان در فعالیت های اجتماعی و حس مسئولیت پذیری آنان و در کل تکامل و پرورش کودکان برای دوره ی ابتدایی است.
یکی دیگر از اهداف این دوره در ایران تربیت کودکان در راستای اجرای اصول اسلامی در زندگی شخصی و اجتماعی است.افزایش مهارت های پایه ای کودکان و نیز آموزش زبان فارسی جهت تقویت خواندن,نوشتن,شنیدن و حرف زدن یکی دیگر از اهداف این دوره است.باید به این نکته نیز اشاره کرد که در ایران به دلیل وجود مناطق دوزبانه و اینکه مشکلاتی از قبیل عدم تسلط کافی در برقراری ارتباط به زبان فارسی وجود دارد هر ساله کلاس های آمادگی یک ماهه,قبل از شروع سال تحصیلی جدید در این مناطق تشکیل می گردد.

آموزش ابتدایی

ساختار آموزشی
قوانین مربوط به آموزش ابتدایی در کره در سال 1948 تصویب شد ولی به دلیل تبعات پس از جنگ کره تا سال 1953 آغاز نگردید.این قانون اینگونه بود که تمامی والدین موظف به فرستادن کودکان 6 تا 11 ساله ی خود به مقطع ابتدایی که به صورت رایگان ارائه می شود هستند.در سال 1952 ثبت نام کنندگان کم کم افزایش یافتند تا در سال 1971 به اوج خود یعنی 5 میلیون رسید.این افزایش به گونه ای بود که تعداد دانش آموزان برخی مدارس به ده هزار یا بیشتر هم رسید.حتی برخی مدارس در یک کلاس 90 دانش آموز را می گنجاندند.بسیاری از مدارس مجبور می شدند کلاسها را به صورت دو و یا حتی سه شیفته اداره کنند.از آغاز سال 1997 تعداد 3782986 دانش آموز در 107860 کلاس جای داده شدند که دارای 138670 معلم بودند.عمده ی معلمان ابتدایی فارغ التحصیل کالج های آموزشی 4 ساله هستند.اهداف مقطع ابتدایی در کره آموزش اصول اساسی لازم برای یک زندگی مدنی پربار می باشد که در این راستا 9 موضوع در این مقطع ارائه می شود به نام های:آموزش اخلاقی,زبان کره ای,مطالعات اجتماعی,ریاضیات,علوم طبیعی,آموزش فیزیک,موسیقی,هنرهای زیبا و هنرهای عملی.
اهداف آموزش ابتدایی در ایران نیز موارد زیر است: برقراری فضای مناسب آموزشی جهت پیشرفت اخلاقی و اعتقادی دانش آموزان پرورش استعدادها و خلاقیت های کودکان بهبود قدرت بدنی و جسمانی کودکان اموزش خواندن,نوشتن,محاسبه و برقراری معلشرت اجتماعی با سایر اعضای اجتماع آموزش مسائا بهداشت فردی و گروهی
برنامه های آموزشی که در این دوره ارائه می شود به شرح زیر است:
زبان فارسی(خواندن و درک کردن),تعلیمات اجتماعی,علوم هنری(نقاشی-خطاطی-کاردستی),علوم طبیعی و بهداشت,علوم ریاضی,ورزش و تربیت بدنی.
این دروس در هفته 24 ساعت ارائه می شوند که زمان هرکلاس درس 45 دقیقه است.
موضوعاتی که در این مقطع در نظام دو کشور ایران و کره ی جنوبی ارائه می شود مشابه بوده و اهداف تا حدی یکسان دارند.

جدول مدت زمان دروس آموزشی مقطع ابتدایی در ایران

آموزش ابتدایی مشکلاتی نیز دارد که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: عدم کیفیت و انعطاف پذیری محتوی و متدهای آموزشی و نادیده گرفتن خلاقیت,نظم,مسئولیت پذیری و انجام فعالیت های گروهی فقر اقتصادی و عدم تقبل هزینه های بالای دانش آموزان توسط والدین و تأثیرات سوء آن بر آموزش فرزندان عدم تعهد والدین جهت گماشتن کودکان رده های سنی 6 تا 10 سال به مدارس ابتدایی به واسطه ی ضعف قوانین آموزشی کشور عدم صراحت موضوعات آموزشی و عدم هماهنگی موضوعات مذکور با الگوی پیشرفت کشور در نتیجه ی فقدان هماهنگی میان آموزش و بازار کار ایجاد وقفه در کیفیت آموزشی و روشها و تجهیزات داخلی به واسطه ی اعمال تغییرات سریع جهان در زمینه ی علمی
آموزش متوسطه
مدرسه راهنمایی(مقدماتی متوسطه) سه سال بطول می انجامد.درصورت تکمیل موفقیت آمیز این دوره دانش آموزان دیپلم می گیرند.مقطع دبیرستان(تکمیلی متوسطه) نیز مدت زمان سه سال به طول می انجامد.آموزش دبیرستان اجباری نبوده و در 3نوع دبیرستان مختلف به شرح ذیل ارائه می گردد:
دبیرستانهای آکادمیک (عمومی)
دبیرستانهای حرفه ای
دبیرستانهای تخصصی
دبیرستانهای آکادمیک در2سال آخر دانش آموزان می توانند تخصص در علوم انسانی یا علوم را برگزینند.مطالعات برطبق سیستم واحدی سازماندهی شده است.
هنرستانهای حرفه ای نیزبه چندین گروه تقسیم می شوند.
آموزش دبیرستان با هدف فراهم آوردن آموزش پیشرفته عمومی واختصاصی براساس آموزش راهنمایی ایجاد شده است.فارغ التحصیلان راهنمایی یا افرادی که سابقه آکادمی معادلی دارند می توانند وارد دبیرستان شوند.دوره مطالعه سه سال است و دانش آموزان هزینه آموزش را پرداخت می کنند.پذیرش در دبیرستان عمدتآ بر اساس نمرات کسب شده در امتحان ورودی دبیرستان می باشد. اما تغییرات چندی در پروسه پذیرش ازسال 1974بوجود آمده اند. زمانی که خطمشی معادلساز برای پذیرش دبیرستان به عمل درآمد.طبق اصلاحیه قانون آموزش راهنمای جدید گوناگونی جهت انتخاب دانش آموزان جهت پذیرش وجود دارند، شامل درنظر گرفتن اخیر به اصطلاح رکورد فعالیتهای مدرسه که در آن زندگی سه ساله دانش آموزان راهنمایی ثبت می گردد.

سیستم نمره دهی در متوسطه
- درمراکز آموزش متوسطه کره هیچگونه نمره واحدی وجود ندارد.سیستم نمره دادن می تواند حرفی یا عددی باشد (1 تا 10)
- مقیاس حرفی:
- A عالی
- D, C, B سطح قبولی یا مردودی
- مقیاس عددی
- عالی 10
- مرز بین قبولی و مردودی 1

سیستم نمره دهی در ایران نیز به صورت عددی و از 1 تا 20 است.
20: عالیترین نمره
1:پایینترین نمره

آموزش عالی

- برای‌ ورود به‌ دانشگاه‌های‌ کره‌ داشتن‌ دیپلم‌ دبیرستان‌ و گذراندن‌ موفقیت‌آمیز امتحانات‌ ورودی‌ دانشگاه‌ها الزامی‌ است. امتحانات‌ ورودی‌ دانشگاه‌ها سراسری‌ نیست‌ و متقاضیان‌ می‌توانند در امتحان‌ ورودی‌ دانشگاه‌های‌ گوناگون‌ شرکت‌ کنند.
- مراکز آموزش عالی در کره همانند ایران به‌ دو دسته‌ دولتی‌ و خصوصی‌ تقسیم‌ شده‌ و کلیه‌ دانشگاه‌ها تحت‌ پوشش‌ وزارت‌
آموزش‌ و پرورش‌ هستند. این‌ وزارتخانه‌ کلیه‌ مقررات‌ آموزشی‌ شامل‌ پذیرش‌ دانشجو، رشته‌ها و درس‌های‌ مربوط‌ و قوانین‌ اعطای‌ مدرک‌را زیر نظر دارد.
- تحصیلات در دانشگاه های کره ی جنوبی به زبان کره ای و در ایران به زبان فارسی است.البته در مواردی به درخواست دانشجو و موافقت‌ دانشکده‌ مربوط، فقط‌ برای‌ دوره‌های‌ تحصیلات‌ تکمیلی‌ تحصیل‌ به‌ زبان‌ انگلیسی‌ نیز ممکن‌ است.
(همان)
مراکز دانشگاهی در کره ی جنوبی شامل 6 نوع می باشند:
دانشگاه ها و دانشکده ها(ملی,عمومی و خصوصی)
دانشکده های معلمان
دانشکده های آموزشی(ملی)
دانشکده های دو ساله(عمومی و خصوصی)
دانشکده های آزاد(ملی و خصوصی)
دانشکده های علوم دینی
سال تحصیلی:
سال تحصیلی دانشگاه ها در کره ی جنوبی از ماه مارس آغاز شده و تا ماه دسامبر ادامه می یابد.در ایران نیز سال تحصیلی از دو ترم تشکیل شده است که از ماه مهر آغاز شده و تا تیر ماه ادامه می یابد.
نحوه‌ ارزشیابی‌ مدارک‌ تحصیلی‌

1- مدارک‌ Diploma با 2 یا 3 سال‌ تحصیل، در صورت‌ داشتن‌ دیپلم‌ دبیرستان یا پیش دانشگاهی,"کاردانی"ارزشیابی می شود.
2- مدارک‌ Bachelor از کلیه‌ دانشگاه‌های‌ گروه‌ 1 و 2 در صورت‌ داشتن‌ دیپلم‌ دبیرستان یا پیش دانشگاهی, "کارشناسی"ارزشیابی می شود.
3- مدارک‌ Master از دانشگاه‌های‌ گروه‌ 1 در صورت‌ داشتن‌ کارشناسی، "کارشناسی‌ ارشد" ارزشیابی‌ می‌شود.
4- مدارک Ph.D از دانشگاه‌های‌ گروه‌ 1 در صورت‌ داشتن‌ کارشناسی‌ ارشد، "دکترا" ارزشیابی‌ می‌شود.
سیستم نمره دهی در دانشگاه مقیاس حرفی: نمرات A- D
- A: مهارت کامل در درس مربوطه
- B: مهارت خوب
- C: مهارت قابل قبول
- D: حداقل درجه قابل قبول
در برخی دانشگاهها متوسطه نمره دانشجو به نسبت کیفی نمرات کسب شده درساعات ترمی تعیین می شود.
- A: 4
- B: 3
- C: 2
- D: 1
- بالاترین نمره: 4
- سطح ردی و قبولی: 3- 1
پژوهش و تحقیقات
در پاسخ به پیچیدگی فزاینده ی مشکلات آموزشی و افزایش نیازهای رفرم های عمده در کره تحقیقات پیشرفته در سیستم های آموزشی و روشهای آموزشی فوریت یافته است.
این وضعیت منجر به تأسیس انیستیتوهای تحقیقاتی دیگر گردیده است که به اسامی آنان اشاره می کنیم:
انیستیتو ملی آموزش مدیران(NITEA)
انیستیتو دوره های آموزشی و ارزیابی کره(KICE)
انیستیتو توسعه ی گسترش کره(KEDI)
انیستیتو پخش برنامه های آموزشی(EBS)
مرکز آموزش تحقیقات کره(KMEC)
انیستیتو تحقیقات کره در علوم رفتاری(KIRBS)
مرکز تحقیقات آموزش شهری و روستایی
انیستیتو تحقیقات وابسته به دانشگاه ها
آکادمی ملی علوم(NAS)
اکادمی مطالعات کره
کمیته ی بانک اطلاعات تاریخ ملی
بنیاد تحقیق کره(KRF)
شورای آموزش دانشگاهی کره(KCUE)
شورای آموزش کالجهای دو ساله ی کره(KEJCE)
فدراسیون معلمان کره(KFTA)
صندوق مشترک معلمان کره(KOTEF)
بنیاد بازنشستگی کره(KTP)
اهداف عمومی این مؤسسات و بنیادها و شوراها:
انجام تحقیقات آموزشی به منظور کمک به اجرای بهتر امور آموزشی به ویژه در زمینه های ارزشیابی,برنامه ریزی درسی,روشهای تدریس,مشاوره و راهنمایی دانش آموزان و برنامه ها و سیاست های آموزشی.
از جمله مهمترین سیاست های کشور ایران در حوزه ی پژوهش مراکز آموزش عالی پس از پیروزی انقلاب اسلامی می توان موارد زیر را نام برد: افزایش سهم تحقیقات از تولید ناخالص ملی سوگیری تحقیقات در جهت رفع نیاز های اجتماعی و کاربردی نمودن واحدهای پژوهشی ایجاد مراکز و قطب های تحقیقاتی پیشرفته در سطح ملی ,منطقه ای و جهانی تقویت و تجهیز زیر ساخت های علمی سخت افزاری و نرم افزاری و وضعیت فناوری ملی فراهم سازی امکان دسترسی پژوهشگران به تجهیزات تحقیقاتی و تشویق محققین,مبتکرین و مخترعین به اجرای هرچه بیشتر طرح های نیمه صنعتی احداث و تقویت مراکز پژوهشی مشترک میان دانشگاه ها و دستگاه های اجرایی و ارتقاء انگیزه و سطح فعالیت مشترک در سطح ملی
اقدامات:
از جمله مهمترین اقدامات کشور ایران در حوزه ی پژوهش و فناوری مراکز آموزش عالی پس از پیروزی انقلاب اسلامی می توان به موارد زیر اشاره کرد: تأسیس انجمن های علمی در زمینه های علوم انسانی,فنی مهندسی و کشاورزی تشکیل ستاد ملی سال جهانی ریاضیات در سال 1377 حمایت از برگزاری سمینار های علمی دانشگاه ها و برگزاری نمایشگاه های کتب تخصصی خارجی اجرای طرح غدیر در خصوص استفاده ی مشترک از کتابخانه های دانشگاه ها تقویت مراکز اطلاعاتی و مرکز مدارک علمی ایران به روز نمودن اطلاعات تجهیزاتی دانشگاه ها و مراکز پژوهشی برگزاری جشنواره ی خوارزمی و تشویق مخترعین و مبتکرین جوان به منظور شکوفایی علم و تحقیق و پژوهش از سوی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران برقراری ارتباط میان صنعت و دانشگاه و توسعه
آموزش غیر رسمی در کره:
ساختار آموزشی:
آموزش غیر رسمی در کره بر دو نوع است.یکی آموزش شبه انیستیتویی برا یجوانان و بالغینی است که بهره ی کامل از آموزش رسمی نبرده اند.نوع دوم جهت فراهم آوردن دوره های آموزشی کوتاه مدت فنی یا باز آموزی جهت افرادی است که شاغلند یا در گیرودار استخدامها می باشند.
آموزش بزرگسالان:
این آموزش ها جهت عموم طراحی شدهداند تا روابط بین مدارس و جوامع محلی را تقویت نماید.کلاسها عمدتا در مدارس ابتدایی در طول زمستان و در نواحی روستایی برکزار می شود.در نواحی شهری آنها در طول بهار یا پاییز در مواقع مناسب جهت سکنه ی محلی برگزار می شود.موضوعات تدریس شده در این کلاسها منعکس کننده ی نیازهای جامعه ی واحد می باشند.آنها شامل:اخلاق اجتماعی,مراسم خانوادگی ساده جهت نیاز زندگی امروزه,گل آرایی,بافندگی,آموزش کارآموزی,لباس دوزی, باغبانی, خطاطی, نقاشی,روشهای عملی کشاورزی و غیره می باشند.
در ایران از جمله مهمترین نهادها,وزارت خانه ها و سازمان های دولتی و غیر دولتی که مسئول آموزش بزرگسالان هستند می توان به موارد زیر اشاره کرد:سازمان نهضت سواد آموزی L.M.O ,وزارت خانه های جهاد سازندگی و کشاورزی و سخنگوی دولت جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد.
ازجمله مهمترین اهداف کیفی مقطع آموزش بزرگسالان می توان به موارد زیر اشاره کرد: ریشه کنی بیسوادی بین افراد رده های سنی 6تا 35 سال برقراری ثبات میان نوآموزان و جلوگیری از بازگشت بی سوادی
برنامه های عملی:
از جمله مهمترین برنامه های عملی آموزش بزرگسالانکه در جهت مبارزه علیه بی سوادی توسط نهضت سواد آموزی به اجرا در آمده است می توان به موارد زیر اشاره کرد: طرح سوادآموزی کارکنان و کارگران طرح سرباز معلم* طرح بسیج سواد آموزی طرح سواد آموزی نیرو های مسلح طرح سواد آموزی قبایل چادر نشین طرح سواد آموزی زندانیان طرح فراگیر سواد آموزی(پیگیری فعالیت های آموزشی)
سایر آموزش های غیر رسمی در کشور کره می توان موارد زیر را اشاره کرد: آموزش از راه دور:
این آموزش خود شامل:آموزش مکاتبه ای,کلاسهای ویژه ی جوانان شاغل,مؤسسات خصوصی,آموزش عالی از راه دور آموزش استثنایی:
این نوع آموزش جزء آموزش های غیر رسمی محسوب می شود.اموزش ویژه به معنای مدرن کلمه در کره توسط یک گروه مبلغ مذهبی آمریکایی به نام هال در کره پایه گذاری شد که در سال 1894 مدرسه ای برای نابینایان در پیونگ یانگ تأسیس کرد.از آن پس پروژه های مشابهی برای افراد مشکلدار,یادگیری توسط تعدادی از سازمانهای اجتماعی و خیریه به عهده گرفته شده اند.تعداد مدارس برای افراد مشکلدار از لحاظ آموزش به طور پیوسته در طول سالیان گذشته در کره افزایش یافته است.
از آغاز سال 1997 تعداد 114 انیستیتوی آموزش ویژه در کل کره با نامنویسی کلی 22789 نفر وجود داشت.آنها شامل 12 مدرسه برای نابینایان,19 مدرسه برای ناشنوایان و کرولالها,16 مدرسه برای افراد دچار نقص جسمی,63 مدرسه برای افراد عقب افتاده ی ذهنی و 4 مدرسه برای افراد دچار اختلالات هیجانی بودند.وزارت آموزش و توسعه ی منابع انسانی یک رقابت آموزشی سالیانه و برنامه های جابه جایی شغلی را برعهده دارد.هدف از ایجاد این رقابت فراهم آوردن موقعیت های نشان دادن مهارت های کودکان دچار انواع نقائص,در چهل فرصت شغلی مختلف می باشد.برنامه های جابه جایی شغلی در جهت افزایش کارایی افراد دچار مشکلات آموزشی, به کار میرود.جهت انجام آموزش فراگیر و مؤثر برای کودکان دچار معلولیت.معلمین آموزش ویژه در کودکستانها و مدارس ابتدایی و راهنمایی مستقر خواهند گردید.
در ایران تاریخچه ی آموزش استثنایی به بیش از هفتاد سال پیش باز می گردد.تلاشهای اولیه عمدتا بر آموزش بصری,شنیداری و ذهنی دانش آموزان عقب افتاده در بخش غیر دولتی مشتمل می گردید.اما پس از تصویب طرح"آموزش و پرورش همگانی"در سال 1993 سازمان آموزش استثنایی تحت نظارت وزارت آموزش و پرورش تأسیس یافت.از جمله مهمترین اهداف نظام آموزش و پرورش استثنایی می توان به موارد زیر اشاره کرد: جبران ناتوانی های فیزیکی و ذهنی کودکان ناتوان از طریق طراحی سیستمآموزش و پرورش و برنامه های توانبخشی در جهت نوسازی موقعیت اقتصادی و اجتماعی کودکتن استثنایی تغییر و اصلاح سیاست های آموزش استثنایی طبق آخرین متد های جهان و مطابق با نیازهای کودکان ناتوان تشکیل گروه های خاص از کودکان و دانش آموزان ناتوان با توجه به نیاز های خاص آنها و در نظر گرفتن هر گروه اعم از پیش دبستانی و دبستان و راهنمایی و دبیرستان و نیز تأکید بر آموزش حرفه ای آنان مشارکت در پیشگیری از ناتوانی های جسمی و ذهنی مادر زادی,عقب ماندگی های حین و پس از زایمان از طریق بالا بردن آگاهی عمومی و نیز عوامل مسبب ناتوانی های مذکور در کودکان
آموزش معلمان:
آموزش پیش از خدمت:
دو نوع انیستیتوی تربیت معلم در کره وجود دارد:
دانشگاه های آموزشی(کالج های آموزشی سابق) برای تربیت معلمان مدارس ابتدایی
کالج های آموزشی تربیت معلمان ابتدایی
هردو مرکز برنامه های 4 ساله ارائه می کنندمعلمان مدارس ابتدایی در 11 دانشگاه آموزشی تعلیم می بینند.تمامی اینها دانشگاه های تحت نظر دولت هستند.حدود 5000 معلم در هر سال تربیت می شوند.حدود 70 در صد آنان از اشتغال پس از آموزش اطمینان دارند.آموزش دبیران دبیرستان عمدتا در کالجهای آموزشی به وقوع میپیوندد و نیز می توانند در هر کالج یا دانشگاه معتبر انجام پذیرد.مدرک معلمان بر پایه ای غیر از امتحان و توسط رؤسای هر دانشگاه به تمامی افرادی که دوره های لازم را گذرانده اند اعطاء می شود.انتخاب و استخدام معلمان مدارس عمومی توسط امتحان تعیین شده از طریق دفاتر آموزش استانی و شهری انجام می شود. آزمون استخدامی جهت مدارس عمومی مرکب از یک تست اولیه از فن آموزش و پروش(30%)و حوزه ی تخصص اصلی(70%)و نیز تست دومی می باشد که متشکل از یک تست سنجشی و مصاحبه می باشد.میزان موفقیت حدود20% است.در مدارس خصوصی آنها هرکدام به طور واحد متوسطه ی هر مدرسه ای انتخاب می شوند.متقاضیان کالج های آموزش لازم است که یک تست آمادگی و نیز یک یک تست شخصی به همراه تست موفقیت آکادمیک را بگذرانند.آنها همچنین لازم است که نمرات دبیرستان خود را هم تسلیم کنند.علاوه براین در تلاش جهت حفظ دانشجویان ممتاز کالج های ملی آموزشی برای 40 درصد دانشجویان ترتیب می بینند.دوره های آموزشی جدید بر فن پرورش کودک و اخلاق معلمان تأکید می نماید و اهمیت بیشتری به توانایی مدیریت اطلاعاتی شامل آموزش کامپیوتر و مهارتهای مدیریت کلاسی می دهند.حمایت از مهارت ها با هدف مشاوره ی دانش آموزی هم مورد تأکید قرار می گیرد.
دوره های ضمن خدمت:
هر سال حدود 20000 معلم شایستگی گرفتن مدرک جهت ارتقاء به آموزش کلاسهای بالاتر را دریافت می کنند و 180000 معلم دیگر دوره ی آموزش یادآور را جهت احیای مجدد مهارتهای حرفه ای خود دریافت می کنند.این دوره ها شامل دوره هایی بیش از 180 ساعت(30 روز) است که 10 تا 20 درصد جهت آموزش عمومی,10 تا 20 درصد جهت آموزش دوره های اولیه و 60 تا 80 درصد جهت یک موضوع تخصصی است.جهت تکمیل این دوره حداقل 60 ساعت (10 روز) لازم است.انیستیتوی آموزش پیوسته معلمان دانشگاه ملی کره نیز ارائه دهنده ی یک برنامه ی آموزش فشرده با هدف بهبود مهارتهای حرفه ای معلمان و آماده کردن آنها جهت پذیرش نقشهای هدایت کننده در حوزه هایی چون طراحی آموزشی و روشهای آموزش می باشد.

هدف دوره های ضمن خدمت در ایران افزایش سطح دانش معلمان,تأمین نیروی انسانی متخصص مورد نیاز مقاطع مختلف آموزشی و احراز صلاحیت آموزشی جهت تدریس در مقاطع مختلف آموزشی است.این دوره ها طی آموزش های فشرده ی تابستانی
و عادی طی سال تحصیلی به معلمین ارائه می گردد.متأسفانه با وجود اهمیت این دوره ها تنها 10 درصد از معلمین در آنها شرکت می کنند.از جمله مهمترین دروس آموزش ضمن خدمت دروس اختصاصی رشته های آموزشی و دروس عمومی اعم از عقاید و ارزشهای مذهبی,زبان فارسی,بهداشت,محیط زیست و زبان های خارجه را می توان نام برد.

آموزش معلمین پیش دبستانی و ابتدایی
معلمان پیش دبستانی و ابتدایی در11 دانشگاه آموزشی ودپارتمان آموزش ابتدایی دردانشگاه ملی آموزشی کره و دانشگاه زنان EWHA تربیت می شوند.این مراکز دوره های 4 ساله جهت مدرک کارشناسی ارائه می کنند.

آموزش معلمین متوسطه
معلمین مقاطع مقدماتی و تکمیلی متوسطه در دانشکده های آموزشی دانشگاهها، دانشگاه ملی آموزش کره،دپارتمانهای آموزشی ودانشگاههای عمومی تربیت می شوند که مدارک آموزشی علاوه بر این معلمین مراکز متوسطه ملزم به حضور دردوره های آموزشی مراکز آموزش فارغ التحصیلان آموزش می باشند.

آموزش اساتید دانشگاهی
اکثر مدرسین آموزش عالی در مراکز فارغ التحصیلان دانشگاههای محلی و خارجی آموزش می بینند.مدرک کارشناسی ارشد حداقل نیاز برای یک مدرس آموزش عالی است.اما مدرک دکتری بعنوان حداقل مدرک جهت عضویت در هیأت علمی دانشگاه یا دانشکده در نظرگرفته می شود.

مدارک مورد نیاز جهت تدریس در سطوح مختلف آموزشی:
مقطع آموزشی پیش دبستانی:
در ایران این مدارک در این مقطع دارای سه سطح و در کره دارای دو سطح است.
سطح اول: در ایران دارندگان دیپلم متوسطه علوم تجربی و ریاضی - فیزیک با 5 سال سابقه تدریس درسازمان نهضت سوادآموزی ,دانشجویان دوره های 2 ساله و 4 ساله تربیت معلم و دارندگان مدرک علمی تربیت معلم و در کره برای مقطع پیش دبستانی گذراندن دوره دو ساله کالج در رشته آموزش پیش دبستانی لازم می باشد و نیز در سطح اول گذراندن دوره 4 ساله کالج های تربیت معلم یا دانشگاه در رشته علوم تربیتی.در هر یک از این این کشورها داشتن مدرک 2 یا 4 ساله تربیت معلم لازم است.
سطح دوم: در ایران دارندگان مدرک علمی کاردانی آموزش معلمان در یکی از رشته های درسی و در کره گذراندن دوره 4 ساله کالج یا دانشگاه در رشته ی علوم تربیتی و یا گذراندن دوره 4 ساله دانشگاه در یکی از مواد درسی دوره دبیرستان به عنوان یک رشته تحصیلی همراه با دروس تربیتی که در دانشگاه ها ارائه می شوند.تفاوت این سطح بین دو کشور در این است که مدرک لازم برای آن در ایران می توان کاردانی و 2 ساله باشد ولی در کره می باست مدرک دوره ی 4 ساله ارائه گردد.
سطح سوم: این سطح در کره وجود ندارد ولی در ایراندارندگان مدرک علمی کارشناسی در رشته های دبیری و یا رشته های ١4 گانه تخصصی دروس آموزشی.

مدیریت آموزشی:
در جمهوری اسلامی ایران مسئولیت اداره ونظارت بر امور آموزشی و پرورشی کشور بر عهده 3 وزارتخانه ذیل می باشد:
1. وزارت آموزش و پرورش که مسئولیت آموزش پیش دبستانی، ابتدایی، راهنمایی، آموزش متوسطه و بزرگسالان را عهده دار می باشد.
2. وزارت فرهنگ و آموزش عالی که مسئولیت اداره و رسیدگی برامور آموزش عالی و تحصیلات دانشگاهی را عهده دار می باشد.
3. وزارت بهداشت و آموزش پزشکی که مسئولیت اداره و نظارت بر آموزش عالی پزشکی را عهده دار می باشد.
در کره ی جنوبی نیز سه بخش از دولت نظارت و اداره ی مسائل آموزشی کشور را عهده دارند: وزارت آموزش شورای آموزش دانشگاهی کره (KCUE) فدراسیون مراکز آموزشی کره

بودجه ی آموزشی:
هزینه های جاری آموزشی و پرورشی بر مبنای سطوح مختلف آموزشی در کره

هزینه های جاری آموزشی و پرورشی بر مبنای سطوح مختلف آموزشی در ایران

اصول و اهداف کلی اموزش و پرورش: اصل کلی حاکم در آموزش و پرورش کره کار وتلاش مردم برای بهتر زیستن همه افراد بشر است.براین اساس، آموزش باید اتکا به نفس و دموکراسی را تقویت کند وهماهنگی میان فردی را در همه افراد جامعه ارتقاء بخشد. از جمله مهمترین اصول و اهداف آموزش و پرورش ایران می توان به موارد زیر اشاره نمود: تشریح و بیان اصول و فرهنگ اسلامی براساس قران کریم, سنت پیامبر(ص), سیره ی اهل بیت پیشبرد تحقیقات علمی با توجه به امکانات جامعه(علمی,فنی,فرهنگی) ارتقاء علم و تکنولوژی جهت توسعه ی علمی و فنی کشور به ویژه در زمینه ی کشاورزی,صنعتی,نظامی ارتقاء دوره های آموزشی فشرده ی همگانی تأمین عدالت اجتماعی,اقتصادی و فرهنگی در میان کلیه ی شهروندان رعایت قوانین و مقررات و گسترش فضایل اخلاقی در جامعه

نتیجه گیری:
چند سال پیش یکی از معلمان در تحلیل برنامه ی وزیر آموزش و پرورش وقت که شعار "مدرسه محوری" را مطرح کرده بود در مقاله ای که در یکی از روزنامه های کثیرالانتشار منتشر یافت,وضعیت آموزش و پرورش را به کارگاهی تشبیه کرد که با کمترین بازدهی و با حداقل شرایط و امکانات در حال فعالیت است و با چنین حال و هوایی هرچند که مدیریت آن تغییر کند,در گردش کار روزانه ی آن تغییر چندانی ایجاد نمی شود.به تعبیر این آموزگار وزیر آموزش و پرورش تغییر کند یانه,خدمتکار در مدرسه را باز کرده و به نظافت مدرسه می پردازد,و مدیر به دفتر کار خود آمده و آموزگاران در سر کلاس درس حاضر می شوند و انبوهی از مطالب را به مخاطبان خود القاء می کنند.در چنین شرایطی فرقی نمی کند که کدام وزیر یا مدیر سرکار باشد.

بهترین نقطه قوت آموزش و پرورش کره در برنامه ی اولیه ی آموزش فراگیر آن نهفته است.هدف مشترک آموزش در کره خدمت و وفاداری به جامعه و دولت است.این آموزشها ممکن است محدودیتهایی در آموزش مردم از وفاداری مطلق و خدمت به دولت و جامعه داشته باشد با اینحال این ارزشها به خودی خود سرمایه های اجتماعی را تشکیل می دهند.

نقاط قوت نهاد آموزش و پرورش پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به صورت کلی موارد زیر را می توان نام برد: افزایش گرایش به تحصیل در میان خانواده ها اصلاح وباز نگری تقریبا مستمر متون درسی توسعه ی کمی فضاهای آموزشی باز شناسی استعداد های درخشان و حمایت از آنان افزایش حمایت های مادی و معنوی از معلمان
نقطه ضعف هایی نیز که می توان به آنان اشاره کرد شامل: ضعف انگیزش علمی کمیت محوری به جای کیفیت گرایی فاصله ی طبقاتی در نظام آموزش و پرورش ضعف هایی در سیاست گذاری آموزشی با توجه به این که هنر نقش والایی در تلطیف روح انسان داشته موجب رشد نگرش عاطفی انسان و درک زیبایی می شود که تأثیر مهمی در آموزش انسان دارد. خوشبختانه در این زمینه نیز در کشور ما در اکثر زمینه های هنری فعالیت های خوبی صورت گرفته است. اما هنر در آموزش و پرورش کشور ما عمدتاً به نقاشی و خط در یک ساعت کلاس هنر محدود شده است، لذا باید در برنامه ریزی ها ضمن افزایش ساعات هنر و آموزش دادن معلمان یا به روش های دیگر زمینه را برای بروز استعدادهای مختلف هنری دانش آموزان و رشد خلاقیت هنری آنها فراهم آوریم تا در آینده با تلطیف روح آنها از مشکلات آنها کاسته شود. از دیگر مسائل تعلیم و تربیت در دنیای آینده، آموزش ارزش هایی از قبیل عشق ورزیدن، صلح، احترام به محیط زیست و تعاون و همکاری است.

و در پایان باید سعی کنیم این حقیقت های موجود در سیستم آموزشی کشورمان را ببینیم و از کنار آنها بی اعتنا عبور نکنیم.پایه و اساس هر جامعه ای کودکان آن جامعه است پس ما باید تمام سعی خود را در جهت بررسی این مشکلات انجام بدهیم و با ارائه ی راه حلهای درست و منطقی و مطابق با امکانات جامعه تا جای ممکن قدم در راه حل این مشکلات برداریم.ماباید مبنای سیستم را بر پایه ی خدمت به جامعه بنا نهیم.بر پایه ی تعهد و تخصص.همچنین باید با اصلاح متون درسی دانش آموزان را در فهم مطالب یاری کنیم.با توجه به اینکه هر کدام از استانها و مناطق مختلف کشور دارای امکانات و شرایط خاصی هستند و امکان اینکه از طریق سیستم متمرکز مشکلاتی از قبیل:در نظر نگرفتن امکانات آن منطقه,عدم پیشرفت و ارتقاء سطح علمی آن منطقه و نیز در نظر نگرفتن استعداد ها و شرایط گوناگون دانش آموزان ایجاد شود بنابراین پیاده کردن سیستم نیمه مترکز می تواند پاسخگوی بهتری برای اوضاع آموزشی کشور باشد.باز نگری در برنامه های درسی هر مقطع و پایه و هماهنگ کردن آنان مطابق با بازه ی سنی که دانش آموزان در آن قرار دارند نیز یکی از راه حلهای پیشنهادی برای بهبود سیستم آموزشی و پرورشی کشورمان و بالا بردن هرچه بهتر و بیشتر سطح علمی دانش آموزان و به تبعیت از آن ارتقاء سطح سواد و دانش جامعه خواهد بود.